علل و درمان نارسایی تنفسی حاد

نارسایی تنفسی حاد می تواند مرگبار باشد. این شرایط می تواند موجب آسیب دیدگی ریه ها شده و فرد نیازمند حمل دائمی منبع اکسیژن باشد.زمانی که فردی به نارسایی تنفسی حاد مبتلا می شود، تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن در ریه ها به صورت عادی انجام نمی شود. در نتیجه، اکسیژن کافی به قلب، مغز، یا دیگر بخش های بدن نمی رسد. این شرایط می تواند موجب علائمی مانند تنگی نفس، رنگ آبی پوست صورت و لب ها و سردرگمی شود.

علائم و نشانه های نارسایی تنفسی:

همانطور که بدن تلاش می کند هوای بیشتری را به داخل ریه ها جریان دهد، از عضلات فرعی تنفسی استفاده می شود.

بخاطر کمبود اکسیژن بیمار دچار تنگی نفس می شود.

بیمار در حالت خوابیده دچار تنگی نفس (ارتوپنه) می شود که حاصل افزایش کار تنفسی در این وضعیت است

دیافراگم سخت تر کار کرده، دیواره خلفی قفسه سینه به اندازه کافی باز نمی شود.

خستگی در اثر کار تنفسی و کمبود اکسیژن

سرفه در اثر التهاب، برونکواسپاسم، تجمع مایع یا بیماری زمینه ای ریه

وجود خون در خلط (هموپتزی) در اثر تحریک راه هوایی

تنفس بیشتر از ۲۰ تا در دقیقه (تاکی پنه) در تلاش برای جریان بیشتر هوا و اکسیژن رسانی

تعریق (دیافروز) در اثر فعالیت شدید بدن برای جریان هوا، استفاده از عضلات فرعی

سیانوز در اثر هیپوکسمی

اضطراب ناشی از گرسنگی هوا و کمبود اکسیژن رسانی

رال (کراکل) ریوی در صورت تجمع مایع در آلوئول ها و مجاری هوایی کوچک

ویزینگ (رانشی) در اثر التهاب راه های هوایی

کاهش صداهای تنفسی در اثر کاهش جریان هوا

هیپوکسمی, بیماری نارسایی تنفسی,

همه دلایل نارسایی تنفسی حاد قابل پیشگیری نیستند

آزمایش های تشخیصی بیماری نارسایی تنفسی:

برای بررسی میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون آزمایشات زیر انجام می شود:

پالس اکسی متری: برای انجام این آزمون، یک سنسور کوچک به انگشت یا گوش متصل می شود. سنسور از نور برای تخمین مقدار اکسیژن موجود در خون استفاده می کند.

آزمایش گازهای خونی شریانی: این آزمون سطح اکسیژن و دی اکسید کربن را در خون اندازه گیری می کند. برای این کار یک نمونه خون از شریان گرفته می شود. سپس نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود تا میزان اکسیژن و دی اکسید کربن آن اندازه گیری شود.

سطح پایین اکسیژن یا سطح بالای دی اکسید کربن در خون (یا هر دو) نشانه ای از نارسایی تنفسی می باشد.

پزشک ممکن است سایر آزمایشات مانند رادیوگرافی قفسه سینه را تجویز کند تا علت اصلی نارسایی تنفسی را پیدا کند. اشعه ایکس از قفسه سینه یک آزمایش بدون درد است که تصاویری از ساختارهای داخل قفسه سینه مانند قلب، ریه ها و رگ های خونی را نشان می دهد.

اگر تشخیص داده شود که به علت نارسایی تنفسی، آریتمی ایجاد شده است، ممکن است EKG (الکتروکاردیوگرام) را تجویز کنید.

EKG یک آزمون ساده و بدون درد است که فعالیت الکتریکی قلب را تشخیص داده و ثبت می کند.

دلایل نارسایی تنفسی حاد:

نارسایی تنفسی حاد به طور معمول از دشواری در دریافت اکسیژن توسط ریه‌ها، مشکلاتی در زمینه دفع دی اکسید کربن از ریه‌ها

یا هر دو مورد شکل می‌گیرد. در نتیجه، سیستم تنفسی نمی‌تواند عملکرد معمول خود را ارائه کند.

از دلایل بالقوه نارسایی تنفسی حاد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

* اختلالات ستون فقرات مانند اسکولیوز

* آسیب‌های استنشاقی، مانند استنشاق دود ناشی از آتش یا بخارات

* بیماری‌های مرتبط با ریه مانند سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)، سینه‌پهلو، یا یک آمبولی ریه

* بیماری‌های عصبی یا ماهیچه‌ای که توانایی فرد برای تنفس را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک،

دیستروفی ماهیچه‌ای، آسیب‌های نخاعی، یا سکته مغزی

* مصرف بیش از حد مواد مخدر یا الکل

* آسیب قفسه سینه، مانند آنچه پس از یک تصادف خودرو رخ می‌دهد

تشخیص دلیل نارسایی تنفسی حاد به پزشک در تعیین مناسب‌ترین روش‌های درمان کمک خواهد کرد.

هیپوکسمی, بیماری نارسایی تنفسی,

انواع نارسایی تنفسی حاد

انواع نارسایی تنفسی حاد:

پزشکان به طور معمول نارسایی تنفسی حاد را در قالب یکی از چهار نوع زیر دسته بندی می کنند:

نوع ۱: پزشکان این نوع را نارسایی تنفسی هیپوکسیک می نامند. در این نوع نارسایی تنفسی تبادل اکسیژن در ریه های فرد به درستی صورت نمی گیرد. این شرایط ممکن است به واسطه تورم یا آسیب دیدگی ریه ها رخ داده باشد.

فرد مبتلا به نارسایی تنفسی حاد نوع ۱ دارای سطوح بسیار کم اکسیژن است.

نوع ۲: در فرد مبتلا به نارسایی تنفسی حاد نوع ۲، ریه ها به میزان کافی دی اکسید کربن که یک گاز و محصولی زائد محسوب می شود را دفع نمی کنند. ریه ها به طور معمول دی اکسید کربن را با اکسیژن تازه تبادل می کنند.

این نوع نارسایی تنفسی موجب افزایش سطوح دی اکسید کربن در بدن می شود. این شرایط ممکن است به واسطه مصرف بیش از حد دارو که آهنگ تنفس را بیش از حد آهسته کرده، یا به دلیل آسیب ریه ناشی از سیگار کشیدن که موجب بیماری مزمن انسدادی ریه می شود، شکل بگیرد.

نوع ۳: پزشکان این نوع را نارسایی تنفسی پس از جراحی می نامند. این شرایط زمانی رخ می دهد که فرد یک عمل جراحی را پشت سر گذاشته و مسیرهای هوایی کوچک در ریه ها به تعداد زیاد بسته شده اند.

همچنین، عواملی مانند درد یا جراحی معده که فشار بیشتری را روی ریه ها وارد می کند می تواند به این نوع از نارسایی تنفسی منجر شود.

نوع ۴ : نارسایی تنفسی حاد نوع ۴ یک وضعیت جدی است. در این شرایط بدن نمی تواند به میزان کافی اکسیژن تامین کرده و فشار خون عادی را حفظ کند.

این نوع نارسایی تنفسی می تواند در نتیجه یک بیماری یا آسیب جدی، مانند زمانی که فرد خون بسیار زیادی از دست می دهد، رخ دهد.

هیپوکسمی, بیماری نارسایی تنفسی,

درمان اغلب بر رفع مشکل زیربنایی مبتلا به فرد متمرکز می‌شود

پیشگیری از نارسایی تنفسی حاد :

همه دلایل نارسایی تنفسی حاد قابل پیشگیری نیستند. با این وجود، در مورد سینه پهلو و برخی بیماری های دیگر مرتبط با مسیرهای هوایی، فرد می تواند اقداماتی را برای محافظت از ریه ها انجام دهد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– پرهیز از سیگار کشیدن، که می تواند به ریه ها آسیب برساند

– مراجعه به پزشک با مشاهده نخستین نشانه های یک عفونت باکتریایی مانند تب، سرفه، و تولید مخاط زیاد

– مصرف تمام داروهای تجویز شده توسط پزشک برای حفظ سلامت قلب و ریه ها

– در صورت نیاز، استفاده از دستگاه های کمکی برای حفظ سطوح اکسیژن

– سطوح مناسب از فعالیت جسمانی برای تقویت عملکرد ریه ها

اگر فردی سابقه ابتلا به مشکلات ریوی و بستری شدن در بیمارستان را دارد، باید با پزشک خود درباره راهبردهایی که سلامت کلی را بهبود می بخشند، مشورت کند.

هیپوکسمی, بیماری نارسایی تنفسی,

دلایل نارسایی تنفسی حاد

درمان نارسایی تنفسی حاد:

درمان اغلب بر رفع مشکل زیربنایی مبتلا به فرد متمرکز می‌شود. پزشک در مرحله بعد نارسایی تنفسی را با استفاده از طیفی از گزینه‎ها در دستور کار درمانی قرار می‎دهد.

• پزشک ممکن است برای کمک به تسهیل تنفس بیمار داروهای ضد درد یا دیگر داروها را برای وی تجویز کند.

• اگر بیمار قادر به تنفس خود به خودی کافی بوده و هیپوکسمی در وی خفیف باشد، وی خواهد توانست تا برای تنفس بهتر از یک دستگاه اکسیژن مدد بگیرد. در صورت نیاز انواع قابل حمل این دستگاه‎ها نیز در دسترس است.

• اگر بیمار به شکل خود به خودی قادر به تنفس کافی نباشد این امکان هست که پزشک یک لوله تنفسی را از راه دهان یا بینی وارد بدن بیمار کند و برای کمک به بهبود تنفس اکسیژن از طریق دستگاه ونتیلاتور و لوله مزبور در اختیار بیمار قرار گیرد.

• اگر بیمار نیاز به حمایت تنفسی درازمدت داشته باشد، یک عمل جراحی برای تعبیه راه هوایی مصنوعی در نای به نام تراکئوستومی ممکن است ضروری باشد.

• این احتمال وجود دارد که برای تنفس بهتر بیمار از یک دستگاه تحویل اکسیژن یا ونتیلاتور استفاده شود.

• به منظور بهبود جریان خون در سراسر بدن و ارائه مواد غذایی، گاهی مایعات تزریقی تجویز می شود. به این ترتیب پزشک اطمینان حاصل خواهد کرد که میزان مایعات بدنتان مناسب است. از طرفی وجود مایعات بیش از حد در بدن می تواند ریه ها را پر کند و دریافت اکسیژن را دشوار سازد. نبود مایعات کافی نیز می تواند مانع رسیدن جریان خون غنی از اکسیژن به اندام ها شود.